Singapur: Eski Bataklıklar Ülkesi Bugünkü Durumuna Nasıl Geldi?

1950 yılında Japonya’da oluşan dönüşüm, aralarında Çin ve Singapur’un da bulunduğu diğer ülkelerde, proje ya da Japon uzman profesörlerle, dönüşüm gerçekleştirilmiştir. Kuzey Avrupa ülkeleri dönüşüm geçirmiş fakat know-howlarını gizlemektedirler.

 Singapur deneyiminin 6 odağı:

Ø  Japon iyi uygulaması Singapur’da hayata geçirildiğinde en üst düzeyde ilgi görmüştür. Başbakan seminerlere ve çalışmalara katılmıştır.

Ø  Ulusal Verimlilik Merkezinin kurulması, (Kapatılan milli Verimlilik merkezimiz yapılması gereken danışmanlıkların tam tersini yapıyordu.)

Ø  Verimlilik Gelirinin paylaşımının sağlanması, (Katma değerden bu projenin sorumlusu, taşın altına elini koyanlar ve işçiler vb. yararlanır. Katma değer bankacılığının önü açılır. Faiz kalkabilir.)

Ø  Kültürün yayılması için büyük kampanyalar gerçekleştirilmesi,

Ø  İş başı eğitimleri verilmesi,

Ø  Yönetim Danışmanlığı Kapasitesinin geliştirilmesi

için çalışmalar yürütülmüştür.

 Singapur’u başarıya götüren adımlar ve Singapur’un gelişen durumu:

Ø  Hiçbir doğal kaynağı olmayan Singapur'un sahip olduğu tek önemli kaynak insan gücüydü.

Ø  Hükümet en yüksek önceliğini insan kaynaklarının geliştirilmesine vermiş ve işgücü verimliliğini ve küresel rekabet gücünü artırmak için proaktif çabalar göstermiştir.

Ø  Singapur'un liderleri ülkenin üretkenlik gelişiminde diğer ülkelerin çok gerisinde kaldığını gördüler.

Ø  1979'da Başbakan Lee Kuan Yew endişeliydi; Buradaki işçiler Japonlar ya da Almanlarla karşılaştırıldığında işleriyle gurur duymuyor ya da işlerinde o kadar yetenekli değiller.

Ø  Singapur Planlama Bölümünün araştırmalarında şirketlerin başarılı bir şekilde rekabet edebilmek için yeni ürünler sunmaları gerektiğinin farkına varıldı ve

Ø  daha iyi yönetim sistemleri ve daha da önemlisi iyi iş gücü yönetimi ilişkileri ve ekip çalışmasına sahip olmak gerektiği ortaya çıktı.

Ø  Bununla birlikte, o zamanlar işçi-yönetim ilişkilerinin durumu kırılgandı ve birçok endüstriyel anlaşmazlık vardı.

Ø  Japonya'daki uygulamaları, çalışma tutumlarını ve üretkenliği tartışmak üzere Singapur'daki ilgililer, Japonya'nın üretkenlik hareketini incelemek ve üretim sürecini incelemek için Verimlilik Komitesi kurdu.

Ø  Verimlilik Komitesi, “insani yönlerin” veya zihniyet değişikliğinin önemini vurgulayan bir rapor hazırladı ve verimlilik çabalarını gözden geçirmek ve gelecekteki stratejiyi özetlemek için üst düzey bir konsey kuruldu.

Ø  1981'de Verimlilik Hareketi'nin gözetim ve politika koordinasyon organı olarak Milli Verimlilik Konseyi (NPC) kuruldu.

Ø  Verimliliğin artırılması, iş tutumları ve iş gücü yönetimi ilişkileriyle ilgili konularda, 1981'de Lee Kuan Yew, Japonya Prodüktivite Merkezi JPC Başkanı Kohei Goshi ile görüştü ve Verimlilik Hareketine ihtiyaç olduğu belirtildi.

Ø  Lee Kuan Yew derhal Japon hükümetinden Japonya'nın üretkenliği artırma konusundaki teknik bilgisini aktarmasını talep etti.

Ø  Bu ulusal girişimi desteklemek için Japonya Uluslararası İşbirliği Ajansı (JICA), 1983-1990 yılları arasında Verimlilik Geliştirme Projesini (PDP) uyguladı.

Ø  JICA destekli PDP’de çok sayıda Japon uzman seferber edildi. Bu nedenle, Singapur'daki Verimlilik Hareketi öncelikle ulusal düzeyde yürütülen bir girişimdi.

Ø  Singapur, Verimlilik Hareketi'ni içselleştirme, büyütme ve kurumsallaştırma konusunda oldukça başarılı oldu ve ülke günümüzde bu alanda gelişmekte olan ülkelere teknik işbirliği sunuyor.

Ø  Singapur deneyimi, başarılı bir ulusal hareket için altı ortak faktörün önemini göstermektedir. (yazının girişinde verilmiştir.)

Ø  Singapur dünyadaki en rekabetçi üç ülke arasındadır (Dünya Ekonomik Forumu, 2010) ve dünya çapında en iyi iş ortamıdır. (Dünya Bankası ve IFC, 2010)

Ø  Üstelik Singapur, güçlü özel sektör dinamizmi sayesinde özel sektör liderliğindeki kaizen hareketinin gerçekleştiği Japonya'nın aksine, hükümet liderliğindeki bir hareketin örneğini sunuyor.

Ø  Bu nedenle, deneyimi yararlı bir referans olarak hizmet etmektedir.

Ø  İlgili tüm tarafları içeren kurumsal mekanizmalar, özellikle hükümet, sanayi ve işçi sendikaları arasındaki üçlü işbirliği gerçekleşmiştir.

Ø  Farkındalık yaratmayı amaçlayan büyük kampanyalar ve bunun ardından farkındalığın üretkenliği artırmaya yönelik belirli eylemlere dönüştürülmesi için şirket bazlı pratik danışmanlıkların geliştirilmesi

Ø  JICA projesi kapsamında eğitilenleri harekete geçirecek sistemler ve teşvikler tasarlayarak özel sektörde yönetim danışmanlığı kapasitesinin geliştirilmesi.

Ø  Singapur'un üretkenliği artırma ve becerileri yükseltme konusundaki deneyimlerinin yanı sıra endüstriyel politikalar oluşturma ve uygulamanın örgütsel dönüşümü gerçekleştirildi.

Ø  İşletme ve kuruluşların ölçeği ne olursa olsun sektörlerin bu tür faaliyetlere katılımı teşvik edildi.

Ø  Verimlilik Hareketi, Japonya Verimlilik Merkezinin 1955'te Birinci Verimlilik İrtibat Konferansında kabul edilen Üç Yol Gösterici İlkesine dayalı, ekonomik ilerleme yoluyla Singapurluların refahını artırmaktır.

• Verimlilikteki iyileşmeler (Deming zincirleme reaksiyonundan dolayı) istihdamı artıracaktır.

• Verimliliği artırmaya yönelik tedbirleri uygulamak için (işbirliği sistemi ile) hükümet, işverenler ve işçiler birlikte çalışmalıdır.

• Artan üretkenliğin katma değeri yönetim, işgücü ve tüketiciler arasında adil bir şekilde dağıtılmalıdır.

 

Derme çatma bataklıklar ülkesi Singapur günümüzde 80 bin dolara ulaşmış yıllık kişi başı geliri bulunmaktadır. Japonya ve diğer dönüşüm geçirmiş ülkeler gibi cari dengesi artıdadır ve işsizlik gibi sorunları bulunmamaktadır. Piza test sonuçlarında ilk sırayı dünyada almaktadırlar. En iyi işyerleri Singapur'dadır. Lee Quan Yew her ülke lideri için rol modeldir.

Ülkemiz dönüşüm geçiremediğinden ekonomik kriz yaşamakta, düşük gelir ve işsizlik sorunu bulunmaktadır. İşçi, emekli vb. gelirleri düşüktür.

Bu durumda Singapur’da gerçekleşen projenin başarısını ve ilk yazımızdaki gerçekleri gün ışığına çıkarması gereken kurumlar verimlilik ile ilgili kurumlar (Kapatılan Milli Prodüktivite Merkezi yapılması gereken işlerin tam tersini yapmıştır.), DPT, YÖK-üniversiteler,  TÜBİTAK, KALDER vb, ile TÜSİAD vb STK’lardır. Bu durum 1925'ten beri vardır. Maalesef kurumlarımız görevlerini 1925'ten beri yapamamışlardır.